[در باره بشارت پایان صفر؟!!]
«خرافات» چهره‌ی دین و آموزه‌های انسان‌ساز آن را مخدوش کرده، مردمان را از فیض هدایت به برکت آن، محروم می‌سازد.
یکی از خرافات، مساله‌ی «بشارت پایان ماه صفر» است که با استناد به حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله گفته می‌شود بشارت پایان ماه صفر، سبب وجوب بهشت برای شخص بشارت دهنده است.
حقیقت این است بهشت بزرگترین پاداش خداوند به نیکوکاران بوده و به شهادت امیرالمومنین علیه السلام، در باره‌ی آن، ابداً گول کسی را نمی‌خورد و جز با طاعت و تقوا نمی‌توان به آن دست یافت.
و این، می‌رساند صرف خبر دادن آغاز و پایان یک ماه بخصوص، نمی‌تواند بزرگترین پاداش الهی را به دنبال داشته باشد؛ آن هم به نحو وجوب!!!
پس ماجرا چیست؟!
شیخ صدوق(ره) در دو کتاب «عِللُ الشَّرایع» و «مَعانِی الاَخبار» حدیثی را از ابن عباس نقل کرده، به این شرح:
روزی به همراه جماعتی در معیت رسول خدا صلی الله علیه و آله در مسجد قبا نشسته بودیم، حضرت فرمودند: اولین کسی که [تا لحظاتی دیگر] وارد مسجد شود، مردی از اهل بهشت است.
بعضی [از منافقان صحابی‌نما که دنبال فضیلت‌تراشی برای خود بودند تا در وقت مقتضی از آن بهره‌برداری سیاسی کرده، خود را شایسته‌ی خلافت و جانشینی رسول‌الله صلی الله علیه و آله معرفی کنند] با شنیدن این سخن، از مسجد بیرون رفتند تا پس از اندکی باز گشته، خود را منظور نظر آن‌‌حضرت وانمود کنند.
اما پیامبر صلی الله علیه و آله دنباله‌ی سخن را اینطور ادامه دادند:
آن فرد، پایان «ماه آذار» (از ماه‌های رومی) را خبر خواهد داد.
از حسن اتفاق، آن ساده‌لوحان به همراه عده‌ای وارد مسجد شدند که «ابوذر غفاری» هم در میان آنان بود.
حضرت پرسیدند: چه کسی می‌داند الان در چه ماهی از سال رومی هستیم؟!
ابوذر پاسخ داد: ماه آذار تمام شد یا رسول الله.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: خودم می‌دانستم؛ ولی می‌خواستم اصحابم تو را بشناسند و بدانند از اهل بهشتی.
ادامه‌ی فرمایشات رسول خدا صلی الله علیه و آله بسیار تامل برانگیز است که از علت بهشتی بودن ابوذر پرده برداشته‌اند:
... و چرا چنین نباشد حال آنکه تو را به جرم دفاع از اهلبیت من و محبت ایشان تبعید خواهند کرد، به طوری که در غربت به سر خواهی برد و تنها جان خواهی سپرد! و در این هنگام است که گروهی از مومنین پیکر تو را خواهند یافت و متکفل تجهیز و دفن تو خواهند شد؛ آنان دوستان من در بهشت خواهند بود؛ همان بهشتی که وعده‌ی خداوند به متقیان است.
ملاحظه می فرمایید:
۱. اصل حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله شناساندن راه اصیل هدایت پس از خود است که فرمود: «بِکَ یُعرَفُ المُومنونَ مِن بَعدی»!!!
۲. همزمانی آن واقعه‌ی تاریخی با پایان ماه صفر، محمل خوبی برای تحریف جریان و به محاق بردن پیام بلند و عمیق آن گشته است.
۳. مسلماً آنانی که این ظلم را در حق ابوذر کردند (یعنی غاصبان خلافت و اَتباع‌شان، یعنی همان ساده‌لوحانی که لحظاتی قبل سعی داشتند با بیرون رفتن از مسجد و بازگشتن، خود را منظور نظر حضرت جا بزنند) از دایره‌ی اهل ایمان و تقوا خارج بوده، مستحق بهشت نیستند.
۴. جناب مالک اشتر نخعی و همراهان ایشان که سعادت تجهیز و کفن و دفن ابوذر را یافتند، دوستان و همنشینان رسول خدا صلی الله علیه و آله در بهشت خواهند بود؛ چرا؟! چون به مقتدا و امام مومنان پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام پیوستند و از خط انحراف و ارتداد پس از پیامبر صلی الله علیه و آله به دور بودند و به قهقرا برنگشتند!!!
الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین و الائمة المعصومین علیهم السلام.