افتخار این را داشتیم تا با یکی از متخصصان و مدیران توانمند کشورمان گفتگوی ویژه ای داشته باشیم؛ توجه شما را به مصاحبه اختصاصی با ‌ زهرا ویلانی، موسس، مدیر و مربی متعهد و اخلاق مدار آموزشگاه آشپزی و شیرینی پزی ویلانی جلب می نماییم:

در رابطه با سوابق و حوزه فعالیت تخصصی خود توضیح فرمایید.

بنده به مدت ۱۵ سال در زمینه آشپزی فعالیت داشته ‌ام و حدود ۲ سال است که یک آموزشگاه در این منطقه راه‌ اندازی کرده ام. در طول این مدت، در شهرهای مختلفی زندگی کرده‌ و تنها در تهران ساکن نبوده‌ ام. به همین دلیل، تجربه‌ ام نسبت به سایر اساتید در تهران بیشتر است. در شهرهای دیگر، پوشش آموزشی در زمینه آشپزی بسیار ناکافی بوده و منابع محدودی در دسترس قرار دارد. علاوه بر این، مردم به طور کافی با امکانات آموزشی آشنا نیستند. در تهران، شرایط بهبود یافته و رقابتی نسبت به شهرهای دیگر وجود دارد. 

بنده از کودکی به آشپزی علاقه مند بوده ‌ام و هربار که به سایر حوزه‌ها نگاه می ‌کنم، به این موضوع پی می برم که تقاضا برای آشپزی ، به دلیل نیاز روزافزون افراد به خوراکی‌های لذیذ و متنوع بسیار بالا است. در جامعه‌ ای که همه به دنبال آرامش اند، بسیاری از افراد علاقه دارند تا در کلاس‌های آشپزی شرکت کنند و بتوانند از طریق آشپزی لحظاتی شاد و آرام را تجربه کنند.

چالش ها و فعالیت در حوزه آشپزی نسبت به حوزه های دیگر چه تفاوتهایی دارد؟

در حال حاضر، صنعت آشپزی نیز درگیر چالش‌ های گوناگونی است. احتمالاً در صنعت خیاطی، تعداد طرفداران بیشتری وجود دارد زیرا نیاز به خدمات خیاطی در شرایط مختلف بالاست. با این حال، اگر علاقه زیادی به آشپزی و شیرینی‌ پزی دارید و می‌ خواهید در این حوزه فعالیت کنید، این علاقه می‌ تواند به عامل مهمی تبدیل شود.

دغدغه اصلی هنرجویانی که برای آموزش مراجعه می کنند، در چه مواردی تبیین می شود ؟

پیش آمده است، زمانی که هنرجویان به آموزشگاه ما مراجعه می‌ کنند، اغلب سوال می ‌کنند که آیا در آموزشگاه ما نیز دمنوش آموزش داده می ‌شود یا خیر. متوجه می‌ شوم که آن‌ها به دنبال یافتن آرامش هستند . از نظر کاری، فعالیت‌های ما به طور قابل توجهی کاهش یافته است. در گذشته، آموزشگاه ما هنرجویان زیادی داشت و تعداد صندلی‌های موجود کم نبود. اما اکنون، تعداد هنرجویان به حدی کاهش یافته است که حتی به تعداد انگشتان دست نمی رسد. این کاهش بیشتر به دلیل مشکلات اقتصادی است. با این وجود، اگر قیمت شهریه را کاهش دهیم، خودمان نیز ضرر می‌کنیم زیرا هزینه‌های مواد آموزشی که خودمان تأمین می‌ کنیم، بر عهده ماست. اما در بسیاری از آموزشگاه‌ها، هزینه‌های مواد اولیه در اختیار هنرجو قرار می‌گیرد. با این قیمت‌ها، اگر بخواهیم سودی به دست آوریم، غیرممکن است.

آنچه که هنرجو باید پس از اتمام دوره آموزشی و پرداخت هزینه‌های آن، برای شرکت در آزمون نیز هزینه کند، به نظرم کمی ناعادلانه است. این وضعیت برای هنرجویان دشوار است زیرا باید پس از هر مرحله، هزینه‌ ای را پرداخت کنند تا بتوانند به مرحله بعدی بروند. بهترین راه‌ حل برای جلوگیری از این مشکل، رسیدگی به این مسئله در آموزشگاه است. بنابراین باید با هنرجو به توافق برسیم تا در خصوص پرداخت شهریه توافقی عمل کنیم. اینکه هنرجویان مواد مورد نیاز خود را به همراه داشته باشند، می‌تواند فشار قیمت شهریه را کاهش دهد. یکی از نقاط قوت آموزشگاه ما، امکان پرداخت شهریه به صورت اقساط است. این امر دریافت شهریه‌ها را آسان‌ تر می ‌کند.