مهم‌ترین مشکل این حوزه سنگ‌اندازی وزارتخانه‌ها است. تعداد بسیاری آیین‌نامه برای برگزاری جلسات، دوره‌ها و ساعت‌ها وجود دارد که به‌طور مداوم تغییر می‌کنند؛ درنتیجه برای جلسات، تعداد ثابت و شهریۀ مشخصی مطابق استاندارد، وجود ندارد.

برای ادارۀ یک آموزشگاه سرمایه لازم است؛ ولی مهم‌تر از آن، این است که در دورۀ هنری مدرک و تخصص داشته باشید و برای گرفتن مدرک حتماً باید در یک آموزشگاه دوره‌ها را طی کنید. زمانی آزمون ادواری وجود داشت و افرادی که تبحر داشتند، می توانستند در آزمون شرکت کنند و مدرک بگیرند. باید آزمون‌های دوره‌ای دوباره تکرار شود‌ تا وقت و هزینۀ کمتری هدر رود. باتوجه به وضیعت اقتصادی، افراد برای درآمدزایی در کلاس‌ها شرکت می‌کنند؛ ولی بازار کاری برای ارائۀ کارهایشان وجود ندارد. باید بستریا نمایشگاهی ثابت برای اجاره باشد تا افراد بتوانند کارهای خود را در آنجا ارائه دهند.

ما آموزش چند رشته را داریم. در قسمت پتینه رنگ و ورق طلا بسیار کم و با قیمت بالایی به فروش می‌رسد. در زمینۀ جواهرسازی، ابزارآلات از هند وارد می‌شود و خیلی باکیفیت نیست. اگر ابزار آلمانی بخریم، گران است. امکان تولید در ایران وجود دارد و درحال‌حاضر تولیدات ایرانی خوب است؛ ولی استفاده نمی‌شود.

رسانه در کشور ما از هنر حمایت نمی‌کند. باید برای هنر با شرایط سهل و آسان تبلیغات انجام شود. کرج به‌عنوان کلان‌شهر یک گالری خوب ندارد. اگر رسانه حمایت بیشتری انجام دهد شاید بخش‌های دیگر نیز از هنر حمایت کنند.