به گزارش خبرنگار جام جم البرز: بارها به فرزندانم گفته ام:« هنگام رانندگی به عابرین پیاده احترام بگذارید.» و این جمله را به دیگران هم سفارش کرده ام. اما در عمل چیزی از این احترام ها در سطح خیابان ها دیده نمی شود. در خیابان های کرج باید دونده باشی، تا آسیب نبینی. حتی خودم و بسیاری از عابرین را می بینم که از روی خط عابر پیاده هم در حال دویدن هستند. روزی جوانی در وسط خیابان و روی خط کشی عابر پیاده دستم را گرفت و گفت حاجی بدو....  حاکمیت خودروها روز به روز بر شهر بيشتر می شود. به همان نسبت نقش و حضور عابرپياده در فضاهاي شهري كمرنگ‌تر شده است.

تصور می کنم که راننده های «بسیار عجول» و یا «کمتر عجول» به عابران پیاده می خواهند بگویند یا زودتر برو، یا برگرد عقب و یا بایست، وگرنه لت و پار خواهی شد. اگر می گویید من اشتباه می کنم، یک بار به صورت عادی و نه در حال دویدن از روی خط کشی عابر پیاده رد شوید تا ببینید چه بر سرتان می آید.

بنابراين مشغول ساختن شهری هستیم که رانندگان آن هیچ گونه ارزشی برای عابرین پیاده قائل نمی شوند و همین طور کسانی که باید آموزش عبور و مرور را در دستور کار قرار دهند. پس خیابان هایی داریم خطرناک و بدون احساس امنیت برای عابرین پیاده.

پیر مردی که دستش را گرفته بودم تا هر دو در امنیت کامل به طرف دیگر خیابان برویم، می گفت: در مرکز شهر کرج، که محل خرید عموم مردم هم هست، تصادف عابران و خودروها عادي شده، به خانواده ات بگو بیشتر احتیاط کنند، حتی زمانی که از روی خط کشی عابر پیاده رد می شوند.

ایستاده بودم و می اندیشیدم به عبور و مرور در شهر، ناگهان دختری جوان عرض خیابان را دوید و رفت آن طرف خیابان. او را که دیدم سئوال کردم که دخترم از این که از روی خط کشی رد نشدی و عرض خیابان را هم بدو رفتی، چه احساسی داری؟ تو می توانی بدوی، افراد مسن چه کنند؟

دختر جوان انگار عجله داشت و نمی خواست جوابم را بدهد، اما گفت: در این شهر نه عابران رعایت حال رانندگان را می کنند و رانندگان هم ارزشی برای سلامتی عابران قائل نیستند. شهر در هرج و مرج ترافیکی قرار دارد.

با خود می اندیشیدم این همه مامور انتظامی، این همه هزینه های خط کشی و آسفالت و این همه دور برگردان و .... این همه اعصاب خوردی مردم راه حلی ندارد. هر کسی مسئول است، بسم الله. در آخر از صدا و سیمای البرز می خواهم: شما پای کار بیایید........