با شنیدن کلمه پرستار اولین موضوعی که در ذهن هر انسان خطور می‌کند شرافت و سختی کاری است.فردی که لباس پرستاری را بر تن می‌کند برای سلامت بیماران ازهیچ تلاشی را دریغ نمی‌کند و لحظه به لحظه تا بهبودی او را همراهی می‌کند.به مناسبت فرارسیدن روز پرستار خبرنگار جام جم البرز با سرکار خانم نسرین گودرزی که با ۲۸ سابقه فعالیت یکی از با سابقه ترین پرستاران استان البرز به شمار می‌آید گفتگویی انجام داده است که در ادامه می‌خوانیم‌‌.

با چه انگیزه ای شغل پرستاری که یکی از مشاغل سخت به شمار می‌رود را انتخاب کردید؟

از کودکی به رشته های پرستاری علاقه خاصی داشتم به نحوی که همیشه خود را در آن رویای کودکانه در راهروهای بیمارستان در حال خدمت‌رسانی به بیماران می‌دیدم و با توجه به ویژگی شخصیتی خود،کمک ‌رسانی به همنوعان را دوست دارم و شاید این مهم ترین انگیزه ای بود که بنده این رشته را انتخاب کردم.

چه خاطرات شیرینی در طول این سال ها دارید؟

بنده چون بیشتر سال های فعالیتم در بیمارستان زنان و زایمان می‌باشد خاطرات شیرینم زمان هایی بود که مادران نوزدانی که پس از سال ها نازایی فرزندانشان به صورت نارس به دنیا می‌آمد و ماه ها تحت مراقبت پرستاران در بخش ویژه قرار می‌گرفتند بعد از سال ها مراجعه می‌کردند و تقاضا داشتند که جشن تولد یکسالگی و یا دوسالگی کودکشان را در کنار پرستاران بگیرند که خیلی این اتفاق شیرین بود و لحظات زیبایی را برای ما رقم زد.

به نظر شما عمده درخواست پرستاران در حال حاظر چیست؟

باتوجه به سختی کار این عزیزان و نوع مراقبت و خدماتی که به بیماران ارائه می‌دهند حقوق کافی دریافت نمی‌کنند.بخصوص اگر آقا باشند مجبور هستند چندین شیفت پشت سرهم و در چندین بیمارستان فعالیت کنند.در مجموع اگر نیروی کم در بیمارستان ها،شیفت های زیاد و کار دشوار از عمده ترین مشکلات این قشر عزیز است.

جایگاه کادر درمان به نظر شما در جامعه چگونه است؟

خوشبختانه در سال های اخیر این جایگاه در نزد مردم جلوه خوبی پیدا کرده است.بخصوص در زمان بحران کرونا پرستاران به معنای واقعی کلمه جانفشانی کردند و مردم جهان به ارزش و اعتبار این جایگاه بیشتراز قبل پی بردند.

دیدگاه شما نسبت به شغل شریف پرستار؟

در حال حاظر که سال های پایانی فعالیتم را در این رشته طی ‌می‌کنم با تمام سختی و رنج هایی که این شغل داشته از خودم راضی هستم و احساس غرور دارم که در جایگاهی فعالیت کردم و توانستم موجب ارتقا سلامت مردم و جامعه باشم.وقتی به لبخند مادری که فرزندش را به سلامت به دنیا می‌آورد و یا دعای پدر و مادری که جوانش به سلامت از بخش آی سی یو مرخص می‌شود فکر می‌کنم به خود میبالم.