وی از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام بود که با چهار واسطه جدش به امام دوم می رسد و در سن ۷۹ سالگی وفات یافت و نقل شده؛ هنگامی که جنازه او را برای غسل برهنه می‌کردند، در جیب لباس وی نوشته‌ای یافت شد که در آن، نسبش، این‌گونه ذکر شده بود: " من ابوالقاسم، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابی‌طالب" هستم.

شیخ صدوق، از محمد بن یحیی عطّار (که یکی از اهالی ری است) این‌گونه نقل کرده که: خدمت امام هادی (علیه‌السلام) رسیدم. ایشان فرمود: «کجا بودی؟» گفتم: به زیارت حسین بن علی (علیه‌السلام) رفته بودم. امام هادی (علیه‌السلام) فرمود: أما إنّک لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظیمِ عِندَکُم کُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ (علیه‌السلام). آگاه باش، اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودتان زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (علیه‌السلام) را زیارت کرده باشد.

شیخ مفید نقل می کند امام رضا علیه السلام به عبدالعظیم حسنی نامه ای به این شرح نوشتند:

بسم الله الرحمن الرحیم

«یا عبدالعظیم! أبلغْ عنّی أولیائی السلامَ و قُل لَهُم: أن لا یَجعَلُوا لِلشیطانِ عَلى أنفُسِهِم سَبیلاً، ومُرْهُم بِالصّدقِ فِی الحدیثِ وأداءِ الأمانَةِ، ومُرْهُم بآالسُّکوتِ وَ تَرکِ الجِدالِ فیما لا یَعْنیهِم، وإقبالِ بعضِهِم عَلى بَعض وَ المُزاوَرة، فإنّ ذلکَ قُربَة إلَیّ..»

ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند.

و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان. و به صله رحم و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار باعث تقرب به خدا و من و دیگر اولیاء اوست.

اختصاص، شیخ مفید، صفحه ۲۴۱