جام جم البرز: شب توی کوچه ها قدم می زد و زمستان داشت گل ها را خشک می کرد. سیاهی به همه جا سرک می کشید و خیلی از لاله ها پژمرده شده بودند. ناگهان خورشید طلوع کرد و سیاهی ها شروع به فرار کردند. درست دوازدهم بهمن ماه گل ها شروع به جوانه زدن کردند و بهار از دل زمستان آغاز شد. با اولین نشانه های نور و روشنی دل های جوانه ها گرم شد. همه جا بوی مهربانی و عطر آزادی می داد. سیاهی ها از هر راهی که به دست می آوردند، فرار می کردند. صبح از راه رسیده بود و سپیده آغاز شده بود و برای اولین بار زمستان رنگ و بوی بهار به خود گرفته بود. لاله ها و گل ها شاداب تر از همیشه سرود آزادی می خواندند و قناری ها آسمان را پر کرده بودند. بهار از پنچره ها می تابید و زمستان به شکل معجزه آسایی بهار شده بود. امام آمد و مهربانی را با خو به ارمغان آورد.

آن روز آزادی از پله های هواپیما به خاک میهن قدم می گذاشت. لاله های زیادی برای رسیدن بهار سرخی خون خود را هدیه کرده بودند.

آن روز ایران تنها زمستان خود را به بهار تبدیل کرده بود و مردم در گرمای حضور خورشید انقلاب بهاری تازه را تجربه کردند. تنها زمستانی که در تاریخ بهار شد.