مشکل اصلی در صنعت آرایشگری، عدم رعایت فاصله صنفی است. این موضوع باعث افزایش رقابت در بازار می‌ شود. یکی از چالش های عمده دیگراین است که برخی از آرایشگران امکانات مالی زیادی برخوردارند و می ‌توانند به صورت گسترده تبلیغات انجام دهند، در حالی که سالن ‌های دیگر این امکان را ندارند و در نتیجه به صورت غیرحرفه‌ ای عمل می‌ نمایند. مشکل دیگری که وجود دارد، تمرکز زیاد بر تبلیغات است. در حالی که در واقعیت، فرآیندی نا کارآمد است. این موضوع برای حرفه ‌ما نیز مشکل ساز شده است.  یک مساله اساسی دیگر، وجود سالن‌ های بدون مجوز است که باید تحت نظارت و بررسی قرار گیرند. این تدابیر به ما این امکان را می ‌دهد تا به صورت حرفه ‌ای در آموزشگاه فعالیت کرده و سالن‌ ها نیز به همین صورت عمل کنند.

محصولات ایرانی به طور کلی کیفیت خوبی دارند، به ویژه در زمینه فیشیال که حیطه آموزشی ما است. همچنین در حیطه رنگ و لایت نیز از محصولات ایرانی استفاده می‌ کنیم که رضایت ‌بخش می باشند. اما برای کراتین و تتو، نیاز به بهبودی برای رسیدن به کیفیت اجناس خارجی احساس می شود.

تقاضای ما از مسئولین این است که این حرفه و رشته را از آموزشگاه ها تفکیک نمایند. به این صورت که آموزشگاه‌ ها تنها به آموزش متخصصان آرایشگری بپردازند و سالن ‌های آرایشگری فقط به انجام خدمات آرایشگری مشغول باشند.

حرفه آرایشگری یک شغل بسیار دشوار است و هر فردی که می‌ خواهد به این حیطه وارد شود، باید مراحل تخصصی را طی کرده و آموزش‌ های کافی ببیند. نباید به این صورت باشد که فرد با انجام فعالیت ها در آن واحد تعلیم دیده و سپس برای مشتریان کار انجام دهد. حتی در اتحادیه نیز مشاهده کرده ‌ام که یک فرد بدون تخصص در رشته تتو، باعث ایجاد کبودی وحشتناکی بر روی پوست مشتری شده است که حتی با پرداخت دیه نیز این مشکل جبران پذیر نیست. راه حل مناسب برای این مسئله، گذراندن آموزش های لازم به صورت تخصصی است.