خبرنگار جام جم البرز: در سال   1366درمانگاهی با نام شهید آجرلو که امروز ما آن را با نام بیمارستان امام (ره) در کرج می شناسیم، افتتاح گردیده است.

از جمله افراد پیگیر که در این رابطه می توان او را بنیان گذار و موسس بیمارستان فعلی دانست، مرحوم آیت الله سید علی مدرسی یزدی، ریاست حوزه علمیه امام صادق(ع) می باشد. ایشان اعتقاد داشتند زندان در وسط شهر صورت خوشی ندارد و تبعات اجتماعی فراوانی را در خود خواهد داشت. به علاوه در خصوص افراد مستاصل و بی بضاعت که مشکل عدم تامین هزینه های درمانی را دارند، وظیفه مدیران ارشد و مسئولین شهر و ائمه جماعات است که بدین موضوع اهتمام داشته و کاری را در جهت رفع مشکل عزیزان به انجام برسانند.
در این میان افراد خیری با ایشان همراه بودند. از مدیران ارشد شهر گرفته تا ریاست اتحادیه های صنفی و کسبه شهر کرج و برخی از افراد متمول مومن و معتقد که ایشان را یاری می نمودند. اغلب جلسات برای تصمیم گیری ها در دفتر امام جمعه برگزار می شد. آقای شریفی امام جمعه فقید و آقای عبدوس از آن جمله بودند.
به هر حال درمانگاه به کار خود مشغول بود و در برخی افراد کم درآمد با یادداشت ائمه جماعات و بعضی از مسئولین درمان به نماینده فرمانداری و نماینده هیئت امنای موسس مستقر در درمانگاه معرفی می شدند. بر اساس توافقات به عمل آمده از ابتدا قرار شد مدیریت مجموعه درمانگاهی به صورت هیئت امنایی سیاست گذاری و مدیریت گردد و به دنبال تلاش فراوان فضاهای افزایش یافته زمین های مجاور الحاق شده و نظر مثبت و مساعد شهربانی کل کشور و سازمان زندان ها اخذ شده و در نهایت بسط و گسترش فضای درمانی و تجهیز درمانگاه به این مهم ختم گردید که می بایست به دنبال استقبال بی سابقه مردم از این مرکز درمانگاه به بیمارستان ارتقا یابد.
به هر حال مقدمات و موخرات دست به دست هم دادند و تعاون و تعامل مدیران ارشد شهرستان و روحانیت دلسوز و فهیم و خیرین منجر به افتتاح بیمارستان در بهمن ماه 1370شد. قرار در ابتدا این بود و تمامی مدیران ارشد برای به سرانجام رساندن نیات خیرین لحظه ای درنگ نمی کردند. از جمله افراد خیر که امروز ساختمانی به نام ایشان در مجموعه بیمارستان موجود است، دکتر «کشی افشار» استاد تاریخ دانشگاه تهران است که در مراسم افتتاح به همراه همسرشان بر روی ویلچر نظاره گر افتتاح بیمارستان بودند.
امروز ما اوراق تاریخ را ورق می زنیم و یادآور می شویم تمامی مراحل ثبت اسناد زمین های مجاور به نام سازمان درمانی شفا وابسته به بنیاد و امثالهم و نیز تجهیز و خریدن امکانات و افزایش فضاهای درمانی و دیگر اقدامات که از جلسات با شهربانی کل کشور و سازمان زندان ها گرفته تا اخذ مجوز از وزارت بهداشت و به عبارتی اخذ پروانه برای بیمارستان تماما از سال 1366تا1370و بعد از آن با همکاری و همدلی هیئت موسس و با نظر خیرین صورت گرفته است و در این بین اگر خشتی و حتی مشتی ملات از سوی خیری با نیت قربت برای ساخت و راه اندازی و ایجاد مرکز درمانی امروز اختصاص و پرداخت شده وقف بوده و نمی توان آن را بدون کسب رضایت خیر و واقف به فروش رساند. هنوز بسیارند افرادی که اطلاع کامل از روند جلسات و نشست ها دارند، در قید حیات هستند و آن چه گذشته و آن چه در جلسات برگزار شده در دفاتر امام جمعه گفته و شنیده شده را در ذهن دارند و در عبارت کوتاه از نتیجه و تصمیمات آن روز ائمه جماعات و مسئولین شهر آگاه می باشند.
چراها، بایدها ونبایدها بسیارند. قرار بوده هیئت امنایی اداره شود، قرار بوده افراد بی بضاعت و ایثارگران و خانواده شهدا کار درمانشان در این محل انجام گیرد، آن هم به صورت رایگان ، قرار بوده دغدغه روحانیت و دلسوز و فهیم بواسطه مراجعات افراد بی بضاعت که نیاز به درمان دارند و پولی در جیب ندارند در آن جا صورت بگیرد. نباید کاری کرد که دین فرد مسلمانی برگردن افراد و مجموعه ای که خود باید مدافع حقوق مردم باشد، بیفتد و تاثیرات منفی بر اذهان خیرین و افراد متدین و قاطبه مردم نقش ببندد.
 باستناد ماده 49قانون اساسی جمهوری اسلامی هرگونه سوء استفاده از موقوفات و کسب مال و انتفاع خلاف قانون می بایست توسط دولت به افراد و اشخاص صاحب حق بازگردانده شود و یا به حساب بیت المال منتقل گردد.
این مهم تکلیفی است که قانونگذار به عهده دولت گذاشته است و امروز شبهات به وجود آمده و روند موضوع و جریان به کل تغییر کرده است. کدام دستگاه متولی پیگیری موضوع می باشد و در پی بررسی ها به حقیقت دست یابد و به ابهامات موجود را مرتفع سازد.