كارگرانى كه ساختمانى را بنا مي كنند از كل نقشه بى خبرند يا آن را مدام در مد نظر ندارند. انسان نيز هنگامى كه روزها و ساعت ها عمر را سپرى مى كند از بابت سير و ماهيت زندگى خويش در همين وضع است. به هر اندازه مسير زندگى آدمى،شايسته تر ، مهم تر  ، برنامه دارتر و بيش تر از واحد خصوصيات فردى باشد ، همان قدر لازم و مفيد است، البته لازمه اين كار اين است كه آدمى اندکى به خود شناسى پرداخته باشد، يعنى بداند كه در اصل به طور عمده و درجه اول طالب چيست و چه چيز براى سعادتش اساسى است . پس بايد بداندچه چيزهايي در مرتبه دوم و سوم قراردارند و تشخيص دهد كه حرفه اش كدام است ونقش او و رابطه اش با جهان چيست. اگر اين رابطه مهم و بزرگ باشد نگاه كردن به نقشه زندگى در مقياس كوچك شده، او را بيش ازهرچيز تقويت مى كند، استوار مى سازد و ارتقا مى دهد ، به فعاليت تشويق و از رفتن خطا بر حذر مى كند.
نمونه چنين رفتارى را درايام كرونايى كه رابطه مثبت با جهان هستى دارد و در مقابل ،كردار منفعت جويان را به صورت شفاف مى توان ديد و مقاسيه كرد. مانند كاركرد کادر محترم و دلسوز درمانى و در مقابل تغير قيمت و خدمات مورد نياز سلامت جامعه ، آرامش و امنيت عمومى جامعه ودر مخالف تشويش اذهان مردم در صفحه مجازى . مي خواهم سپاسگذارى كنم از جامعه معلمان كه شاهد آن هستم كه چند برابر زمان قبل از كرونا و بدون ريا و توقع از كسي يا اداره جهت تربيت فرزندان مملكت كه آينده سازان كشور هستند وقت مى گذارند . در شرايط سخت و با سرعت باكمبودها ،قرنطینه ، خانه و خانواده  دانش خود را با نرم افزار هاى محدود به روز كرده به صورت شبانه روز، گاهى تا نيم شب جهت تدريس درس فردا توليد محتوا مى كنند، تا صبح در کلاس غير حضورى ضمن حضور غياب  و مطلع شدن از اوضاع و احوال شاگردان ،آن را ارائه نمايد، بيدار مانده و كار مى كنند . در روز نيز پاسخگوى  تك تك دانش آموزان و كمك آموزشيان (خانواده محترم اوليا ) هستند، به نحوى كه از خودشان غفلت مي كنند . معلمان ازنقشه زندگى و تاثير آن در رابطه با جهانش آگاه هستند و مى توان نام آن ها را ايثارگران بى سنگر اين ايام ناميد. درود خدا بر آنان باد .