عواملی که ممکن است با خطر افزایش ابتلا به آنفلوانزا یا عوارض آن همراه باشند، عبارتند از:

سن. آنفلوانزای فصلی عموماً کودکان زیر ۱۲ ماه و بزرگسالان دارای سن ۶۵ سال یا بالاتر را مورد هدف قرار می دهد.

شرایط زندگی یا کار. احتمال ابتلا به آنفلوانزا در افرادی که همراه با بسیاری از ساکنان دیگر در مراکزی مانند خانه های سالمندان یا پادگان های نظامی زندگی و کار می کنند، بیشتر است. افرادی که در بیمارستان بستری هستند نیز در معرض خطر بیشتری هستند.

ضعف سیستم ایمنی. درمان های مربوط به سرطان، داروهای ضد رد پیوند، استفاده طولانی مدت از استروئیدها، پیوند عضو، سرطان خون یا HIV / ایدز می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند. این امر می تواند ابتلا فرد به آنفولانزا را تسهیل کند و همچنین ممکن است خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهد.

بیماری های مزمن. بیماری های مزمن، شامل بیماری های ریه مانند آسم، دیابت، بیماری های قلبی، بیماری عصب شناختی یا تکوین عصبی، ناهنجاری مجاری هوایی و بیماری های کلیوی، کبدی یا خونی، ممکن است خطر عوارض آنفلوانزا را افزایش دهند.

مصرف آسپرین در سنین پایین تر از ۱۹ سال. افرادی که سن آنها کمتر از ۱۹ سال است و برای مدت طولانی تحت درمان با آسپیرین قرار دارند، در صورت ابتلا به آنفلوانزا در معرض خطر ابتلا به سندرم ری (Reye’s syndrome) هستند.