سرمایه انسانی، تنها نهاده ای است که می تواند ضمن تغییر خود، سایر نهاده های تولیدو خدمت را دگرگون یا متعادل کند، مبنایی برای نوآوری فراهم سازد و در سطح وسیع موجب رشد اقتصادی شود. امروزه مطالعات اقتصاد دانان توسعه نشان می‌دهد که سیاست های دولت ها، از جمله سرمایه گذاری در سرمایه انسانی و مخارج تحقیق و توسعه، نه تنها بر رشد و بهره وری اقتصادی، بلکه بر توزیع مناسب درآمد و کاهش نابرابری در اقتصاد کشورها نیز مؤثر بوده است. .
انسان ها منابع جديد مولد ثروت هستند مشروط بر اين كه سرمايه انساني به حساب آيند. مفهوم سرمايه انساني ناظر بدين واقعيت است كه انسان ها در خود سرمايه گذاري مي كنند. سرمايه انساني بيان مي دارد که خصوصيات كيفي انسان نوعي سرمايه است، زيرا اين خصوصيات مي تواند به صورت منبع درآمدهاي بيشتر و يا اقناع و ارضاي فراوانتر در آينده درآيد. چنين سرمايه اي، «انساني» است، چرا كه جزيي از انسان را تشكيل مي دهد. اساس نظريه سرمايه انساني اين است كه علت تفاوت هاي درآمدي افراد به خاطر اختلاف در ميزان بازدهي آنهااست. 
اما در حالی که سازمان های پیشرو در صنعت و خدمات دنیای مدرن امروزی  با نگاهی به انسان متخصص، ماهر و اندیشمند به عنوان سرمایه اصلی خود می نگرند، برخی از وزارت خانه ها، سازمان هاوادارات دولتی  در گشور ما، گمترین توجه ای به این مهم ندارند و با دور زدن قوانین استخدامی از جمله  ماده 33 آئین نامه اداری و استخدامی  منافع شخصی و حزبی خود را بر دانش و مهارت افراد  و منافع ملی وسازمانی  ترجیح می دهند.
با بررسی شیوه جذب نیرو در برخی از ادارات، سازمان ها و وزارت خانه های کشور  ونگاهی به فهرست افراد جذب شده در این  بخش ها، به خوبی می توان به این حقیقت تلخ پی برد که در پذیرش نیرو تنها فاکتوری که مورد توجه قرار نگرفته است، توانایی و مهارت های فنی و تخصص های مرتبط با وظایف آن ادارات است.
به عنوان مثال شهرداری کرج در چهارمین دوره شورای اسلامی شهر  بیش از 2500 نفر نیرو جذب کرده است که هیچ یک  از آنها برمبنای نیاز سنجی و رعایت ضوابط و مقررات و قوانین مربوطه از جمله اعلان عمومی و برگزاری آزمون علمی و تخصصی استخدام نشده اند. نیرو هایی که مهمترین فاکتور در جذبشان نسبت های  فامیلی با اعضائ شورای شهر و شهردار و یا سفارش سایر مسئولین  و تصمیم گیران شهر می باشد. این در حالی است که از یک سو هم اکنون هزاران نخبه علمی در رشته های مختلف در شهر کرج، فاقد شغل و جویای کار هستند  واز سوی دیگر شهرداری با هزاران نیروی فاقد کارایی و سر بار مواجه است . نیروهایی که اغلب آنان  نتنها قادر به نقش آفرینی در توسعه و پیشرفت شهر به عنوان یک شهر ایده آل در اقتصاد شهری، گردشگری، حمل و نقل، فرهنگی ورزشی، برنامه ریزی  و شهرسازی   نمی باشند بلکه خود به جهت هزینه های فراوان و بلعیدن بخش زیادی از بودجه شهرداری، مانعی بزرگ بر سر راه پیشرفت و توسعه شهر به شمار می آیند.
مصطفی رعیتی –شهروند کرجی