ما کنار در خانه یک جاکفشی داریم که همه باید کفش‏هایشان را داخل آن بگذارند. اما همان‏طور که می ‏دانید تقریبا بیشتر وقت‏ ها بچه‏ ها و باباها یادشان می‏ رود این کار را بکنند.
مادرم برای جلوگیری از این بی ‏نظمی، قانون جدیدی گذاشته است، به نام قانون نمک. هر کسی کفش‏هایش را بیرون بگذارد، مادرم کمی نمک توی آن‏ها می‏ ریزد. صاحب کفش هم بی‏ خبر از همه جا وقتی آن‏ها را می ‏پوشد، جورابش پر از نمک می‏شود.
بعد از اجرای قانون جدید تا چند روزی کار من و بابا شده بود تکاندن کفش‏هایمان، تا این که کم‏ کم به این قانون با نمک عادت کردیم.
اما باید اعتراف کنم که من و بابا دنبال فرصتی برای تلافی می‏ گشتیم و امیدوار بودیم که مامان خودش هم یک بار قانون را فراموش کند. تا این که یک روز وقتی از مدرسه به خانه آمدم دیدم یک جفت کفش زنانه‏ ی جدید دم در است. با خودم گفتم حتما مامان کفش نو خریده، بلافاصله رفتم و از همسایه‏ ی طبقه‏ ی  بالا کمی نمک گرفتم و ریختم توی کفش‏ها. آن وقت نفس راحتی کشیدم و وارد خانه شدم.
اما فکر می‏ کنید چه دیدم؟ دوست مادرم را که آن روز مهمان ما بود و درست همان موقع بلند شده بود و داشت می ‏رفت!
راه حل
به آدم های تنبل پیشنهاد می کنم که داخل پله های خانه شان جاکفشی درست کنند. البته با درهای فنری. این‏طوری دیگر لازم نیست خم و راست بشوند.

سعیده موسوی زاده