جام جم البرز : اگرچه از بدو خلقت بشر، همواره حوادث طبیعی، تهدیدی برای جان  او به شمار می آمده است اما از سوی دیگر انسان با بهره گیری از  نعمت بزرگ عقل و اندیشه از تجربیات خود برای در امان ماندن از این حوادث مرگ بار، بهره جسته و تلفات و آسیب ها را به حداقل رسانده است. از این رو اگر در دوران ماقبل تاریخ زلزله ای رخ می داد و عده زیادی را به کام مرگ می کشاند، گناهی به پای انسان نخستین نوشته نمی شد، زیرا او از زمین لرزه، گسل و سازه  ایمن، اطلاعاتی در دست نداشت  و برای استحکام بخشیدن به خانه و محل سکنای خود دانش و تکنولوژی لازم در اختیارش نبود. اما اگر بشر امروزی با آنهمه پیشرفت علمی، فرهنگی و رسانه ای  باز هم چنین خطایی را تکرار کند، آیا نباید مورد ظن و اتهام قرار گیرد؟ 
هرچند  نحوه اجرا ی  آئینامه استاندارد  2800 ساختمان توسط دستگاههای متولی مانند شهرداری ها، سازمان نظام مهندسی و راه و شهرسازی  در مورد سازه های دارای پروانه ساخت، خود جای تامل و بررسی  کارشناسی   دارد . اما  آنچه بیش از هر چیز دیگری موجب نگرانی کارشناسان دلسوز  شده است، عدم نظارت بر ساخت و ساز های بی رویه ای است که در اراضی قولنامه ای، روستا ها، حاشیه شهرها  وبه ویژه کلانشهرها  انجام شده و می شود . سازه هایی که از حداقل اصول فنی مهندسی بی بهره و با  مصالح ساختمانی  فاقد کیفیت احداث می گردند. در این راستا می توان  از میان نام شهرها و کلانشهر ها ی کشور، به شهرکرج  اشاره کرد.
کرج یکی از کلانشهرهای کشور است که بعد از انقلاب  پذیرای  سیل عظیم مهاجران از اقصی نقاط کشور بوده و امروز به دلیل  رشد شدید حاشیه نشینی از وضعیت بحرانی تری نسبت به سایر کلانشهر ها برخوردار است. به عنوان مثال،  روستای حسن آباد که در شمال شهر واقع شده است، به لحاظ موقعیت  مطلوب جغرافیایی در اواخردهه شصت و اوایل دهه هفتاد مورد توجه فرصت طلبان و سود جویان  قرار گرفت و در فضای  تغافل،  بی خیالی وبی تدبیری  مسئولین و دستگاههای متولی، در یک دهه  از یک روستای کوچک زیبا  با  خانه هایی یک یا دو طبقه  سنتی به شهرکی با سازه های 6یا 7 طبقه کاملا غیر استاندارد، سست بنیاد و بدون استحکام مبدل گردیده است . برج های  مرتفعی که در کوچه  های 4 و 5 و 6 متری سر به آسمان می سایند و دهها هزار نفر را زیر سقف های  لرزان خود جای داد ه اند. متاسفانه این وضعیت به حسن آباد ختم  نمی شود و محله های حیدرآباد، حصارک، پیشاهنگی، خرمدشت، سهرابیه، خط 4 حصار، کلاک، خلج آباد، آق تپه و ... نیز  از وضعیت  تقریبا مشابه ای برخوردارند.  بدیهی است اگر جمعیت هریک از این محلات را فقط 50 هزار نفردرنظر بگیریم  در صورت وقوع زلزله ای با حداقل 6 یا 7ریشتر، متاسفانه باید منتظر فاجعه ای انسانی  با  حداقل 100 هزار کشته دراین محله ها بود.  انسان های  بی گناهی که  خونشان  گریبان سازندگان سود جو و مدیران، نمایندگان و مسئولین بی کفایت، بی تدبیر، فرصت طلب و بی تفاوت را در دنیا و عقبی خواهد گرفت . اگر چه دیر است اما این پایان کار نیست و پیش از وقوع حادثه باید  چاره ای اندیشید. اقدام درست، سنجیده و عاقلانه ما در انتخاب رئیس دولت، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضاء شورای اسلامی شهر از یک سو و مطالبه گری مستمر و بی وقفه از آنان از سوی دیگر، این امکان را به وجود می آورد تاضمن اتخاذ تصمیمات عاقلانه و صحیح، افرادی کارآمد، انقلابی  و دلسوز در مسند امور اجرایی  قرار گیرند و مشکلاتی را که ماحصل انتخاب های اشتباه گذشته است را برطرف نموده و با یاری مردم،کشوری آباد و توسعه یافته بسازند.

مصطفی رعیتی ، شهروند کرجی