د ل ی ل ه:
«من معلّم هستم»
هرشب از آينه ها می‌پرسم
به کدامين شيوه
وسعت ِ ياد ِ خدا را
بکشانم به کلاس ؟!

بچه ها را ببرم تا لب ِ درياچه یِ عشق؟
غرق ِ دریایِ تفکّر بکنم؟
با تبسّم يا اخم؟

«من معلّم هستم»
نيمکت ها نفس ِ گرم ِ قدم‌هایِ مرا می‌فهمند.

بال هایِ قلم و تخته سياه
رمز ِ پرواز ِ مرا می‌دانند.
سيب ها دست ِ مرا می‌خوانند.

«من معلّم هستم»
درد ِ فهميدن و فهماندن و مفهوم شدن.
همگی مال ِ من است.

ناهید میرزا جانی -دبیر بازنشسته آموزش وپرورش کرج